Öyle bi hal aldık ki birbimizin arkasından atar tutar olduk , bir ona gönül verdik bir buna.
Evlat olup anadan babadan kaçtık, ana baba olduk evladı cami avlusuna bırakıp kaçtık.
Komşu olduk selam vermeyi unuttuk , hayvansever olduk sevmeyi unuttuk.
Her şey olduk ama insan olmayı bir türlü beceremedik.

Yapay zeka yaptık , imzayı elektronik attık , sigarayı , nargileyi bile elektronik içer olduk.
Sahi zevk verdi mi? Eskisi gibi tat alabildin mi ? Arkadaşına uzatmadığın her sigara dalı için biraz daha mı mutlu oldun ?
Ah teknoloji..! Sen rahatlık vaadettin bizde rahata ulaşmayı arzu ettik.
Sen yalnızlık vaadettin biz de yalnız kalmayı arzu ettik.

Sosyalleştik ! Global dünya da
aldık elimize telefonlarımızı israf edeni beğendik , üstünü başını açanı takip ettik , anlamsız videolarla o akımdan bu akıma sürüklendik. Takip ettikçe çogaldık çoğaldıkça yalnız kaldık.
Sahi bunca kalabalıkta tek başına kalmayı nasıl başardık ?

Özlemek istiyorum.. Eskiye dair ne varsa ! Ama özlemeyi de unuttuk ..
En son burnunuza kokusunu çeke çeke hayalinde boğula boğula kimi özlediniz ?
Özlemek için vakit yok.
Hayat koşuşturmasında ekmek kavgasında özlemeye yer yok.

Ve bir yerlerde insanlığımızı üzerimizden çekip aldılar bizde seve seve verdik.
Kendi elimizle üstüne 1 kürek toprak attık cenaze namazını kılmadan dualar etmeden uğurladık insanlığımızı.

Hoşçakal insanlığım !